کچوله گیاه ازاراقی ,

دانه کچوله :

کچوله تخم رسیده و خشک شده گیاه استریکتوزنوکس و میکاکه است. اکستره با شیرابه آن به خاطر خواص تونیک قوی و تحریک کنندگی شدیدش مصرف می‌شود و استریکتین از آن به دست می‌آید. نام های دیگر آن، اذاراقی، کلاج دارو، خانق الکب، نواوی، قاتل سک است.

کچوله گیاهی با طبع گرم و خشک است که زادگاهش هندوستان است و در چین و استرالیا نیز کشت می‌شود. این گیاه درمانی حاوی وگانین، آلکالویید ها، اسید سیناپیک، کامفرول، هیدروکسی، بروسین، وانیلین است از این رو برای درمان امراضی نظیر: کمردرد، جوش، درد های عضلانی، سیاتیک، رفع یبوست، محرک نخاع و دستگاه تنفسی، درمان لک، اگزما و کهیر استفاده می‌شود.

خواص کچوله :

برای بهبود این بیماری ها توصیه می‌شود:

فلج عضلات (ضماد)، کمر درد، خارش بدن، یبوست، لک صورت، اگزما، سیاتیک، کهیر (ضماد)، مفاصل (ضماد)،مستی آور

برای درمان زگیل مفید است.

کچوله برای درمان عدم ناتوانی جنسی، تقویت باء و رفع کمردرد مفید است.

برای بی اختیاری ادرار استفاده می‌شود.

برای ذات الریه و گریپ استفاده می‌شود.

نافع دندان درد است.

جهت ترک اعتیاد موثر است.

برای اینکه بتوانید کچوله را مصرف کنید باید چند روز آن را در آب یا شیر خیس کنید، سپس به وسیله رنده آن را ریز ریز کنید و مصرف کنید. (کچوله کشته نیز موجود است).

برای مصرف این گیاه باید آن را مدتی در آب قرار دهید. زیرا گیاهی خشک است هم چنین باید بدانید همانند هر ماده دیگر اگر خارج برنامه تعیین شده مصرفی استفاد شود و یا بیش از مقدار مجاز، مضراتی در پی دارد.

توجه :

از مضرات کچوله در صورت استفاده زیاد می‌توان به، اختلال ذهن، حواس و تمرکز اشاره کرد. مصرف بیش از اندازه آن مستی آور است،

این گیاه در دوز بالا بسیار سمی است زیرا حاوی استریکنین است. مصرف مجاز آن نیم الی یک گرم است.

کچوله بخاطر داشتن ماده استریکنین، جزو گیاهان سمی هستند که باید با دقت و براساس فیزیک بدن شخص تجویز شوند؛

نکته قابل توجه این است که برای مصرف این گیاه حتما با پزشک طب سنتی باید مشورت کنید زیرا استفاده بیش از حد آن کشنده است پس ابدا خود سر شروع به مصرف این گیاه نکنید.

منع مصرف برای زنان باردار و گرم مزاجان